افزایش مشابه بیان ژن pgc-1α در عضله نعلی رت های نر سالم در پی تمرین تناوبی با شدت بالا و تمرین هوازی

هدف: هدف از پژوهش حاضر، مقایسه تأثیر هشت هفته تمرین تناوبی شدید (hiit) و تمرین هوازی (at) بر بیان ژنpgc-1α  در عضله نعلی رت­های نر بالغ سالم است. روش پژوهش: به همین منظور 18 سر رت نر ویستار تهیه و تصادفی به سه گروه hiit (n=6)، گروه at (n=6) و گروه کنترل (n=6)تقسیم شدند. پس از دو هفته آشنایی رت­ها، برنامه­های تمرینی به مدت هشت هفته اجرا شد. اجرای hiit شامل شش دقیقه گرم کردن با شدت 50-60درصد vo2max، سه تناوب چهار دقیقه­ای با شدت 100- 90درصد vo2max و دو دقیقه­ای با شدت 60- 50درصد vo2max و شش دقیقه سرد کردن با شدت60-50درصد vo2max و پروتکل at شامل شش دقیقه گرم کردن با شدت60-50درصد vo2max، بدنه اصلی 30 دقیقه با شدت75-70درصد vo2max و شش دقیقه سرد کردن با شدت60-50درصد vo2max بود. ٢٤ ساعت پس از آخرین جلسۀ تمرین، نمونه­های عضلانی استخراج و میزان بیان متغیر مربوطه به روش rt-pcr سنجیده شد. یافته­ها: نتایج نشان داد، هشت هفته اجرای hiit وat هر دو، موجب افزایش معنی دار بیان ژنpgc-1α  شد (0/05≥p) و بین تأثیر اجرای دو نوع تمرین بر بیان ژن pgc-1α اختلاف معنی­داری وجود نداشت. نتیجه گیری: با توجه به یافته های پژوهش حاضر، اجرای hiit و at هر دو باعث افزایش تقریباً یکسان بیان ژن pgc-1α در عضله نعلی رت­های سالم می­شود.